Informele hulpverlening

Bij informele hulpverlening kan gedacht worden aan onbetaalde zorg, bijvoorbeeld mantelzorg, zelfhulp en hulp van vrijwilligers. Vaak geeft deze zorg een aanvulling op dat wat de huishoudelijke hulp, de verpleegkundige of de begeleider al doet voor iemand.

Je zou kunnen stellen dat al deze extra hulp die iemand krijgt in meer of mindere mate ook een vorm van medicalisering is. Iemand heeft de hulp misschien helemaal niet nodig omdat deze een echt medisch probleem heeft, maar misschien alleen hulp nodig heeft bij het doen van boodschappen doordat hij of zij slecht te been is. Doordat iemand hulp krijgt, hoeft deze zelf niet zo heel veel te doen of in ieder geval minder moeite te doen. Hierdoor kan het zijn dat iemand juist achteruit gaat en uiteindelijk wel een medisch probleem krijgt.

Aan de andere kant kan gezegd worden, dat doordat iemand hulp krijgt van mensen die hiervoor niet betaald krijgen, de kans bestaat dat het langer duurt voordat iemand een beroep doet op betaalde zorg. Hierdoor duurt het langer voordat iemand aanspraak gaat maken op (meer) betaalde zorg voor de ziekte of aandoening die hij/zij heeft.

Formele hulpverlening

Onder formele hulpverlening verstaan we professionele hulpverlening. Hierbij wordt gedacht aan zorg die door mensen, die daarvoor geleerd hebben, wordt verleend en die daarvoor betaald krijgen. Je kunt hierbij denken aan: artsen specialisten, verpleegkundigen en doktersassistenten. Deze mensen komen in beeld als iemand door een ziekte of aandoening hulp nodig heeft, deze zorg kost geld. Je zou jezelf moeten afvragen hoe ernstig een ziekte of aandoening moet zijn voor iemand formele hulpverlening in zou moeten schakelen. Wanneer medicaliseren we eenvoudige ziektes of aandoeningen? De grens is enigszins vaag doordat een eenvoudige ziekte of aandoening snel zou kunnen omslaan naar een serieuze ziekte of aandoening.  Gezegd zou kunnen worden dat door de informele hulpverlening de formele hulpverlening minder of niet aanwezig zou hoeven zijn en hierdoor ook minder geld zou hoeven te kosten.

Apotheken

De apotheek neemt een belangrijke rol in bij het verstrekken van geneesmiddelen die opgenomen zijn in de Geneesmiddelenwet, maar ook op de zelfzorggeneesmiddelen die daar vrij verkrijgbaar zijn. Men zou zich kunnen afvragen wat de apothekers vinden van de term medicalisering. Feit is dat de apotheken ook goed verdienen aan alle medicijnen die mensen via de huisarts met recept voorgeschreven kregen, maar ook aan de zelfzorgmedicatie die mensen kunnen kopen in hun 'winkel'. Je zou kunnen zeggen dat de apothekers welvaren op de steeds meer opkomende medicalisering van eenvoudige ziekten en aandoeningen, overal is tegenwoordig wel een middeltje voor te krijgen. Is het in het geval van de apotheker niet via een recept van de huisarts, dan hebben ze nog wel een zelfzorgmiddeltje in de aanbieding.