Zoals te lezen is bij het onderdeel “wat valt er onder medicalisatie”, zijn er verschillende aspecten waar de medische wereld druk op uit oefent. Maar de vraag daarbij is, is dit ook daadwerkelijk terecht en nodig? Per onderdeel hebben we een voorbeeld uitgewerkt, met een aantal vragen hierbij. Waarmee we willen laten zien dat er meerdere factoren zijn die meetellen om een beslissing ergens in te nemen.

 

• Gedragsproblemen: Drukke kinderen, met concentratie problemen, worden “gemerkt” met het label ADHD en krijgen hiervoor medicatie, die hen soms rustiger kan maken, maar waar ze ook een wazig of angstig gevoel van kunnen krijgen. Moet het kind dit dan maar slikken omdat het de omgeving beter uit komt? Of moet er gekeken worden wat ouders kunnen doen om beter met het kind om te gaan en is het niet beter om op school dan een andere lesmethode te gebruiken?

 

• Het lichaam: Hierbij is te denken aan borstvergrotingen en verkleiningen. Borsten worden vaak vergroot, omdat de persoon in kwestie zich minderwaardig voelt om haar eigen redenen. Is dit ook terecht? Waarom is het eigen beeld laag als de borsten kleiner zijn? Word dit gevoed vanuit de media, met een beeld waarbij vrouwen mooier zijn als ze grotere borsten hebben? Ben je pas echt een vrouw als je grote borsten hebt? Daarnaast staan juist de borstverkleiningen, waarbij een vrouw last kan hebben van de schouders, nek en rug, doordat haar borsten groot en zwaar zijn. Moet zij dan niet voorrang en meer ondersteuning krijgen om een borstoperatie te krijgen?

 

• Voortplanting: Anticonceptiemiddelen zijn hier een voorbeeld van, die door feministen in de jaren 60 toegejuicht werden, omdat vrouwen hiermee meer grip hebben op of zij zwanger worden. Is dit verstandig om je lichaam aan te doen, want het zijn tenslotte wel je hormonen waar je mee aan het spelen bent. Daarbij is ook te denken aan IVF-behandelingen, die juist worden gebruikt om de kans te vergroten om wel zwanger te worden. Wat doet dit met het lichaam van een vrouw? Ook hier wordt gebruik gemaakt van hormonen, die er voor kunnen zorgen dat het lichaam volledig uit balans raakt. Iemand die erg graag kinderen wil, maar ze niet op de natuurlijke wijze kan krijgen, omdat het lichaam om welke reden dan ook dit niet wil, moet je die dan volstoppen met hormonen? Is er juist niet een reden dat zij niet zwanger kan raken en zou daar naar gekeken moeten worden?

 

• Voedsel:  Er zijn ontzettend veel voedingssupplementen in omloop, welke verkrijgbaar zijn via de huisarts, maar die ook zelf te halen zijn bij drogisterijen en apotheken. Bij een verlaagde weerstand en vermoeidheid zou er gedacht kunnen worden aan een te kort aan vitamine D. Nu zijn er vitamine tabletten voor volwassenen, waar dit als extra inzit. Moet je deze dan nemen of zou je wat vaker naar buiten kunnen gaan, om direct in de zon te zijn? Zou het niet beter zijn eerst ook te kijken naar het slaap patroon, de voedsel inname en andere omgevingsfactoren?

 

• Seks: De lustpil is een pil voor vrouwen, die problemen hebben met hun libido. Zo zouden vrouwen die wel seks willen hebben, maar daar op natuurlijke wijze moeite mee hebben, gestimuleerd kunnen worden. Sommige vrouwen zijn ongevoelig voor seksuele prikkels en zouden zo de kans krijgen om deze toch op te wekken. Daarnaast is er ook een lustpil speciaal voor vrouwen die een traumatische ervaring hebben gehad met seks, waardoor het voor hen moeilijk of onmogelijk is geworden om seks te hebben. Zij zouden dan de variant krijgen waarbij er naast testosteron een stofje inzit, waardoor de angst word weggenomen/ afgezwakt. Maar is dit wel de beste manier voor deze vrouwen? Hebben zij niet meer baad aan hulp om het trauma te verwerken, zodat zij van de angsten zelf afkomen, zonder ze te moeten onderdrukken? Want uiteindelijk is dit slechts een tijdelijk middel wat ook pas werkt na 3 tot 6 uur, waardoor seks gepland moet worden, wat er voor kan zorgen dat de spanning alleen maar meer opgebouwd wordt voor de tijd.

 

• Sterven: Een vraag die vooral ook gestuurd wordt vanuit religie, is of wij als mensen zelf de dood in eigen handen mogen nemen. Voor mensen met een ondraaglijke ziekte, welke geen vooruitzichten meer hebben op genezing, is er een mogelijkheid tot euthanasie. Wie zou de beslissing mogen nemen of er euthanasie gepleegd wou moeten worden? En wie weet het beste wanneer het leven ondragelijk is geworden? Want een pijn in de rug kan voor iemand ondragelijk zijn, wanneer deze persoon nog nooit eerder ergens pijn aan heeft beleeft. En dit kan misschien verlicht worden, waardoor de persoon in kwestie wel zou kunnen bewegen en dingen zou kunnen ondernemen. Maar als deze persoon dit nog ondragelijk vindt, moet hij dan het leven kunnen verlaten, of ondersteuning krijgen in positief denken? Maar ook zal er gekeken worden naar de leeftijd van deze persoon. Bij een 20-jarige zullen mensen in de omgeving er alles aan willen doen om het leven nog te rekken, bij een ondraaglijke ziekte, terwijl bij een 90 jarige het makkelijker te accepteren is, dat hij op is, omdat dit een “mooie” leeftijd is.